Θετική ήταν για την παρέα η παρουσία όλων των ηλικιών. Με χαρά ακούς μεγαλύτερους "παντρεμένους με παιδιά" να περιγράφουν, το πως ο γάμος και τα παιδιά τους είναι θετικός παράγοντας εξέλιξης και προόδου για τους ίδιους. Σε μια ομάδα ο καθένας καταθέτει την εμπειρία του. Κάθε φορά είναι και κάτι διαφορετικό. Κάποιοι μας ανακαλύπτουν μέσω διαδικτύου. Χθες ήμασταν 7 με παρουσία μιας μόνο κοπέλας, άλλες φορές η ισορροπία είναι καλύτερη και οι όμορφες παρουσίες αρκετές!Κάποιοι αναζητούν λύση για την αξιοποίησης του χρόνου για τον αδερφό τους σε κοντινή από την κατοικία τους απόσταση. Δώσαμε το τηλέφωνο κάποιου κέντρου ημέρας. Κάποια αδέρφια έχουν τον αδερφό τους σε κατάσταση κρίσης και αναζητούν την σταθεροποίηση. Κάποιος φίλος μας ανέφερε την άποψή του για πρωτοβουλίες σαν το http://www.paratiritiriopsy.org/) από το site του οποίου μας ανακάλυψε.Ευχαριστούμε πολύ την Άννα Εμμανουηλίδου και για το link για τον διάλογο που έχουμε. Ο καθένας είναι ελεύθερος να διαμορφώσει άποψη επί του θέματος.
Κάναμε "Ασκήσεις επι χάρτου" όπως εύστοχα και χαριτολογώντας παρατήρησε κάποιος για το πως θα συνεχίσουμε να ενημερωνόμαστε, να ανταλλάσουμε γνώση και πως κάποια στιγμή θα αποκτήσουμε νομική υπόσταση, σαν μια οργάνωση απαρτιζόμενη από αδέρφια. Αυτό θα γίνει όταν ωριμάσουν οι συνθήκες, όταν επεκταθούμε ακόμα σε αριθμό και όταν μιλάμε όλο και περισσότερο την ίδια γλώσσα. Η ανάγκη να μην πέφτουμε θύματα μη έγκυρης πληροφόρησης και μη φιλικής εξυπηρέτησης υπάρχει. Η μέχρι τώρα πράξη έχει αποδείξει ότι μέσω του ανθρώπινου δικτύου που δημιουργούμε ούτε "μόνοι και αβοήθητοι νιώθουμε" ούτε στο έλεος κάθε άποψης που ακούσουμε από κάποιο επαγγελματία ψυχικής υγείας που βρεθηκε στο δρόμο μας. Σαν ενεργοί και ακομπλεξάριστοι (!) πολίτες μαθαίνουμε για τις δομές που υπάρχουν σήμερα και τις χρησιμοποιούμε προς όφελος των αδερφών μας. Όταν είναι κανείς μακριά από το θέμα και δεν γνωρίζει, φοβάται περισσότερο και δεν αξιοποιεί τα όσα καλά υπάρχουν. Είναι μη παραγωγικό να παίζεται "παιχνίδι εξουσίας" με ισχυρό μέρος τον επαγγελματία της ψυχικής υγείας και φοβισμένο και ημιμαθή τον ψυχικά πάσχοντα και την οικογένειά του. Στην "τύχη του" δεν το αφήνουμε το ζήτημα. Είναι χρέος μας και να ενημερωθούμε και να ενημερώσουμε για καλές πρακτικές και μέσω αυτής της διαδικασίας να οφεληθούμε σαν άνθρωποι. Αλλά και σαν παρέα να μείνουμε και αυτό από μόνο του μας δίνει πάρα πολλά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου