Καλησπέρα φίλες και φίλοι, ο μήνας Ιανουάριος είναι ο μεταβατικός μήνας σε μια νέα χρονιά, σιγά σιγά αφήνουμε πίσω μας το 2010 και ξεκινάμε το νέο έτος. Σχέδια, Ιδέες, Ερωτηματικά. Την Κυριακή που μας πέρασε είχαμε το Δ.Σ. σε cafe-εστιατόριο στην περιοχή Hilton, το πρώτο του έτους. Εκεί αποφασίσαμε μερικά από τα παρακάτω:
- Να συνεχίσουν από το Φεβρουάριο οι "Ενημερωτικές Βραδιές" μια φορά το μήνα. Είναι οι Μηνιαίες Συναντήσεις όπου προσκεκλημένοι Εισηγητές αναλύουν το αντικείμενο με το οποίο είναι εξοικειωμένοι.
- Να ξεκινήσει η κλειστή θεραπευτική ομάδα με την συνδρομή συνεργαζόμενης ψυχοθεραπεύτριας.
- Να εντατικοποιηθεί η προσπάθεια που έχει ξεκινήσει για συμπράξεις και συνεργασίες με φορείς του χώρου σε θέματα κοινού ενδιαφέροντος.
- Να επιβραβευτούν οι εθελοντές και συνεργάτες της ΚΙΝΑΨΥ με συμβολικά δώρα.
- Να πραγματοποιηθεί ένα βιωματικό - ψυχαγωγικό τριήμερο το καλοκαίρι για τα μέλη του συλλόγου.
και άλλα θέματα που άπτονται της λειτουργίας του συλλόγου.
Από ότι βλέπετε υπάρχουν πολλές ιδέες και όλες έχουν ένα νόημα και μια πρακτική και ουσιαστική αξία. Μέσω βιωματικών εμπειριών και μέσω ανεμπόδιστης και προσβάσιμης γνώσης η κατάσταση είναι σαφώς πιο ήπια και ελεγχόμενη.
Στην άγνοια και την ντροπή ή ενοχή αντιτάσσουμε την γνώση και την βιωματική επεξεργασία των καταστάσεων που βιώνει η οικογένεια. Ανοιχτά και ελεύθερα συζητάμε για όλα όσα μπορεί να συνεισφέρουν σε μια αρμονική ζωή και αυτό γίνεται βίωμα.
Παρακινούμε τα μέλη μας αλλά και τους λήπτες υπηρεσιών ψυχικής υγείας να γνωρίζονται μεταξύ τους και να κάνουν την ζωή τους πιο εύκολη και πιο ανθρώπινη.
Μετατρέπεται δηλαδή το "πρόβλημα" σε ευκαιρία να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι και να θριαμβεύσουμε απέναντι στις δυσκολίες μας.
"Κάθε φορά που εκφράζεται η αδερφή μου για κάτι που έγινε στο κέντρο ημέρας την ενθαρρύνω να μου πει περισσότερα, κάθε φορά που μου περιγράφει απλά και εύστοχα τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα των "συναδέλφων της" στο κέντρο ημέρας δείχνω ενδιαφέρον και θαυμασμό. Διακρίνω πως υπάρχει άνευ όρου σεβασμός για τις ιδιαιτερότητες ή απλά τα γνωρίσματα του κάθε μέλους. Απλά να ακούς την περιγραφή του "τι κάνατε σήμερα" μου δίνει χαρά, φαντάζομαι σχετική με την χαρά που λαμβάνει ο γονιός όταν το παιδί του περιγράφει τι έμαθε στο σχολείο. Και πρόκειται για σχολείο η συμμετοχή στο πρόγραμμα ενός Κέντρου Ημέρας. Σκεφθείτε άτομα που για 10-15 χρόνια από τότε δηλαδή που έκαναν την εμφάνισή τους τα σημάδια της νόσου, δεν είχαν κοινωνική ή κάποιας μορφής εκπαιδευτική ή επαγγελματική ζωή να ξαναβρίσκουν ένα πλαίσιο που τους υποστηρίζει και τους προσφέρει εμπειρίες. Και αν δεν έχει βρει ο ενδιαφερόμενος το κατάλληλο πλαίσιο απασχόλησης ας μην σταματήσει ούτε να απογοητευτεί. Υπάρχουν πολλά που υπάρχουν και που μπορεί να μην έχουν έρθει στην αντίληψή του. Σε κάθε περίπτωση να βρίσκεσαι με μια ομάδα ανθρώπων μερικές φορές το μήνα λειτουργεί υποστηρικτικά..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου